Fastfood religie
Filmrecensie ‘Eat Pray Love’
Eten Bidden Beminnen. Zo eenvoudig is het leven. Dat is wat Liz ontdekt in de film Eat Pray Love.
De hoofdrol is weggelegd voor de immer stralende Julia Roberts. Andere ingrediënten die de film zeker tot een succes zullen maken zijn zonovergoten beelden van exotische oorden, Liz’ spirituele zoektocht en dan toch nog de liefde.
Liz is jong en mooi. Daarnaast heeft ze een goede baan en is getrouwd en het resultaat is … dat ze ongelukkig is.
Op een nacht knielt ze op de badkamervloer en richt zich tot God. We zien Liz van bovenaf, alsof we over Gods schouder meekijken. De camera zoomt in op een wanhopige vrouw die God om raad vraagt. Het antwoord komt ‘ergens’ uit haar zelf: ‘Go to bed, Liz.’ Deze ervaring op de bodem van haar bestaan vormt het begin van een zoektocht naar meer. Alle ballast wordt afgegooid. Ze vraagt een scheiding aan en zegt haar baan op om een jaar lang te gaan reizen naar drie verschillende landen. In Italië mag ze slechts genieten; in India staat meditatie voorop en op Bali wil ze het evenwicht vinden tussen het aardse en spirituele.
De kijker leeft zo mee met de expressieve en sympathieke Liz dat hij bijna zou vergeten dat Liz voor de volle 100% voor zichzelf gaat. Haar verhouding met de jongere David terwijl ze in scheiding ligt, is daar een voorbeeld van. Het is een relatie die tot mislukken gedoemd is en toch kan Liz hem tijdens haar reis maar slecht vergeten.
Wie het gelijknamige boek heeft gelezen weet dat Liz genadeloos scherp haar eigen zwaktes in beeld brengt. Dat maakt haar sympathiek. Jammer dat die genadeloze eerlijkheid tegenover eigen tekorten niet in het filmkarakter zijn terug te vinden. Dat maakt de zoektocht in de film ook een stuk oppervlakkiger.
De film moet het meer hebben van mooie vergezichten en gezellige taferelen. De regisseur weet moeiteloos sferen op te roepen van de verschillende landen. India is luidruchtig tot Liz in de stilte van de ashram belandt waar stofdeeltjes dansen in het schuin binnenvallende licht. In de serene rust loopt Liz tegen zichzelf op. Het mediteren wil niet lukken omdat ze het zichzelf niet kan vergeven dat ze gescheiden is en omdat ze haar onmogelijke liefde David niet uit haar hoofd kan zetten. De Texaan Richard die wijzer is dan hij eruitziet laat haar zien dat ze zichzelf moet vergeven.
De gedeeltes die zich afspelen in Italië en Bali zijn een feest van vriendschap en lekker eten, uitgebeeld in warme kleuren en schitterende muziek. Ook valt er regelmatig wat te lachen. Ketut, de medicijnman op Bali is een soort geestelijk vader voor Liz. De oude man zonder tanden is ontroerend grappig en hij leert Liz geestelijk te balanceren. En op Bali ontmoet ze onverwacht de ware liefde. Heel symbolisch en cliché stapt ze aan het einde van de film samen met hem in de boot, op weg naar het onbekende.
Eat Pray Love is een typische feelgoodmovie. De kijker verplaatst zich moeiteloos in Liz. Wie is er immers tevreden met zijn leven en wie is niet op zoek naar het ware geluk en de ware liefde?
Het is prettig dat een Hollywood-productie voor de verandering platte seksscènes ontbeert maar geestelijke diepgang moet de kijker niet verwachten.
Liz’ spirituele zoektocht is echt van deze tijd: je pikt van alle religies datgene eruit wat jou aanstaat. Het resultaat is teleurstellend aards: God vind je in jezelf en jij bent de makelaar van je eigen geluk. Als je maar eet, bidt en bemint. Was het leven maar zo eenvoudig.
Romantische dramafilm met Julia Roberts, Javier Bardem e.a.
regie: Ryan Murphy, scenario: Ryan Murphy & Jennifer Salt, Columbia Pictures, 140 min.