Een beker koud water
Filmrecensie ‘También la lluvia’
También la lluvia (even the rain) is een Spaanstalige film die vooral opvalt door de vorm die de kritische boodschap onderstreept. Hebben we geleerd van ons koloniale verleden of staat ons eigen ik nog steeds centraal?
De jonge idealist Sebastian (Bernal) wil een film maken over Christopher Columbus. De film moet aantonen dat Columbus slechts uit was op goud en geen oog had voor mensen. Sebastian kan zich beter identificeren met de priester uit Columbus’ gezelschap die een van zijn befaamde preken begon met: ‘De stem des roependen in de woestijn.’ Hierin riep hij zijn volksgenoten op de Indianen als mensen te behandelen.
De producer Costa (Tosar) besluit de film in Bolivia op te nemen vanwege de financiële voordelen. Hij kan dan nog niet bevroeden dat daar een strijd zal uitbarsten vanwege de privatisering van het water. Deze strijd zal zijn hele project in gevaar brengen. Costa is een eigentijdse Columbus. Als er een groot kruis moet worden neergezet voor de brandstapelscene laat hij dit doen door lokale indianen in plaats van door een kraan. Dat bespaart hem een paar duizend dollar. Op de set belt hij met geldschieters en zegt lachend dat hij ‘die Indianen’ een paar dollar extra per dag geeft en dat ze dan tevreden zijn. Daarmee schopt hij echter Daniel, hoofdrolspeler en oproerkraaier, tegen het zere been.
De strijdlustige Daniel verbindt twee verhaallijnen met elkaar. Als acteur in de film over Columbus is hij de koppige en dappere martelaar die zijn volk op de brandstapel nog moed geeft. Buiten de filmset is hij de aanvoerder in de oorlog om water. Hij zal net zo lang roepen en strijden totdat zijn stem gehoord wordt. Het besef dat water leven is zit er bij hem diep in.
De regisseur heeft het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt door voor een raamvertelling te kiezen. Hierdoor is er minder ruimte om alle personages even goed uit te diepen. De man die Columbus speelt is een dronkelap maar waarom, daar kom je als kijker niet achter. Toch is het Bollaín gelukt de twee verhaallijnen zo te verweven dat ze elkaar versterken. De boodschap is duidelijk. Er zijn nog steeds mensen die hun eigen (materiële) behoefte stellen boven de levensbehoefte van iemand anders.
Het aardige van de film is dat gaandeweg de rollen zich omdraaien. De idealist lijkt steeds meer op zijn anti-held en de zakenman treedt op als priester. Niet de film, niet het geld maar een beker koud water wordt van levensbelang.
También la lluvia, dramafilm met Gael García Bernal, Luis Tosar e.a. Regie: Icíar Bollaín. Scenario: Paul Laverty. Wild Bunch. 103 min.